Αυτοφθορισμός

Η δεύτερη πιο σημαντική, ειδική επιπλοκή στη χειρουργική του θυρεοειδούς αδένα είναι ο τραυματισμός ή η ακούσια αφαίρεση των παραθυρεοειδών αδένων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μετεγχειρητικό υποπαραθυρεοειδισμό (υπασβεστιαιμία), για τον οποίο απαιτείται λήψη συμπληρώματος ασβεστίου από τον ασθενή. Στα χέρια έμπειρων χειρουργών, ευτυχώς, η επιπλοκή αυτή είναι συνηθέστερα προσωρινή (μέρες ή εβδομάδες), σπανιότατα όμως είναι και μόνιμη. Για να μειωθούν τα ποσοστά του ανεπιθύμητου αυτού γεγονότος έχουν προταθεί διάφορες μέθοδοι που βοηθούν στην αναγνώριση διεγχειρητικά και διατήρηση των παραθυρεοειδών αδένων.

Την τελευταία δεκαετία έχει προταθεί και σήμερα χρησιμοποιείται από τους χειρουργούς που ασχολούνται με τον θυρεοειδή αδένα ολοένα και συχνότερα η μέθοδος του αυτοφθορισμού. Αμερικανοί ερευνητές, το 2011, παρατήρησαν ότι οι παραθυρεοειδείς αδένες παρουσιάζουν το χαρακτηριστικό του αυτοφθορισμού («φωτίζουν») όταν διεγερθούν με συγκεκριμένο φάσμα υπεριώδους ακτινοβολίας. Εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός αυτό και δημιουργήθηκε μια συσκευή η οποία δείχνει σε πραγματικό χρόνο διεγχειρητικά, την ακριβή θέση των παραθυρεοειδών αδένων. Η μέθοδος είναι αρκετά απλή για τον χειρουργό και απόλυτα ασφαλής για τον ασθενή και συμβάλλει στην έγκαιρη αναγνώριση των παραθυρεοειδών αδένων, στη μείωση της ακούσιας εκτομής τους σε δύσκολες τεχνικά θυρεοειδεκτομές και στη μείωση των ποσοστών προσωρινής μετεγχειρητικής υπασβεστιαιμίας.